Kartvelist ideolojinin temelinde dinsel faşizmin yanı sıra kabilesel ve hatta dilsel (Kart lehçesi) faşizmin de bulunduğu bir gerçektir. Bu üç noktada, tarihsel ve siyasi birtakım avantajlara (kilise, siyasi yapılar ve yazılı-edebi dil olma gibi) sahip olan Kartlar/Kartiller/Kartveller, bunları, aynı coğrafyada yaşayan diğer kabileler üzerinde asimilasyon düzeyinde kullanmaktadırlar. Müslüman Acarlara karşı dinsel yönü ağırlıklı olmak üzere, kabilesel (Acar-Kart/Kartvel) ve dilsel (Acarca-Acar-ul-i/Kartça-Kart-ul-i) olarak da uygulanan asimilasyonun bir başka benzeri Svanlara karşı, dilsel yönü ağırlıklı olarak gerçekleştirilmektedir. Etnik kökenleri konusunda kesin bir bilgi olmayan, fakat ayrı bir dil olarak Svanca konuşan (ve 1926 Sovyet Nüfus sayımında, ayrı bir halk olarak 13.218 sayılan) bu halk kesimi, Kartvelist ideoloji tarafından köken itibariyle de Kartvel olarak nitelendirilmekte ve Svanca da Lazca ile beraber Kartvelce/Kartvel-ur-i (Kartça’yı da kapsıyor) içinde değerlendirilmektedir. 

 Aşağıda değinilen Kartvel Kilisesi’nin yayın organında yer alan bir yazıda, Svanların ayrı bir halk olarak anılmasından duyulan rahatsızlık, benzer bir örnek olarak Acarlar’dan da söz edilerek ifade edilmektedir.

 Söz konusu yazının başlığı; Kartvel Patrikliği, İv. Cavahişvili Devlet Üniversitesi ve K. Kekelidze El Yazması Enstitüsü’nün ortaklaşa bilimsel konferansı: “Svanetya: Kartça kültürün sığınağı” (http://www.patriarchate.ge/su/377/N24.pdf ). Yazının başlarında “…svanebi qarTvelebi ar arian, rom maTi dedaena aris ara qarTuli, aramed - svanuri; rom aucilebelia svanTa `dedaenaze~ wminda werilis Targmna da a.S. daiwyes kidec saxarebis Targmna erTerTi svanuri kilos bazaze...” (Svanlar Kartvel değildir, çünkü anadilleri Kartça değil, fakat Svanca’dır; o zaman Svan anadiline kutsal metinlerin çevrilmesi kaçınılmazıdır ve böylece tekrar İncil’in Svanca lehçesine birebir çevirisine başladılar) şeklindeki fikirler belirtilerek, devamında bunlar eleştirilmektedir. Yeri gelmişken belirtmek gerekir ki, Kartvel Kilisesi yakın zamanlarda İncil’in Abhazca’ya çevrilmesine de (fiili bağımsızlığın desteklendiği sebebinin yanı sıra) aynı anlayışla karşı çıkmıştır.

 Tarihsel olarak Kartvel Hıristiyanlığından, kiliselerden söz edildikten sonra bu bağlamda güncel olarak ülkede kullanılan bazı deyimlerden örnek verilmekte ve bu sözcükler Kartvelliğin dilsel etnikliğin kullanılarak çözülmesi olarak görülmektedir: “Sesabamisad, masmediaSi da saeWvo Rirebulebis samecniero produqciaSi araiSviaTad gamoiyeneba iseTi araadekvaturi terminebi, rogoricaa: svani kriminali, svani xalxi, svanuri kultura, svanuri eTnosi, svanologia da sxv. (aseTi ulogiko terminebi xSiria saqarTvelos sxva kuTxeTa mimarTac; xSirad gaigonebT: aWareli xalxi, aWareli Jurnalisti...) (…bu nedenle, medyada ve şüpheli değerdeki bilimsel üretimlerde seyrek olmayan bir şekilde bu gibi uygun olmayan terimler kullanılıyor, şöyle ki: Svan suçlu, Svan halkı, Svan kültürü, Svan etniği, Svanoloji vb. (bunun gibi mantığa aykırı terimler Kartvel yurdunun başka yerlerinde de nispeten çoktur; çokça duyarsınız: Acaralı halk, Acaralı gazeteci…).  Yazının devamında bu gibi kullanımların sakıncalarından söz ediliyor ve Svanetya’nın Kartça kültürün sığınağı olduğu anlatılıyor. Kartvelist ideoloji, “Acaralı halk, Acaralı gazeteci” sözlerini sakıncalı görürken, merkezi yönetim başkanı bir konuşmasında; “I would like to say that lots of things have changed in Adjara which is the merit of the Adjarian people” (Acarada, Acaralı halkın layık olduğu birçok şeyin değiştiğini söylemek isterim) demiştir (http://www.president.gov.ge/?l=E&m=0&sm=2&st=0&id=1710).

  Onlarca farklı halkı ve dillerini yok sayan Kartvelist ideoloji mantıklı oluyor, Svanların, Acarların varlığından söz edilmesi (onlara göre Svan etniği, Acaralı gazeteci demek bile mantıksız!) mantığa aykırı bulunuyor. Svanlar belki mevcut yönetim içinde coğrafi bir bölgede yaşayan halk olabilir, fakat Acarlar, genel Kartvel yönetimine dahil, fakat Anayasal ve Uluslararası Antlaşmalara dayalı dinsel ve kültürel özerkliğe, dolayısıyla özerk bir kimliğe sahiptirler. Bu nedenle Acar kimliği, Svanlara göre daha belirgindir ve yasaldır. Mantığa aykırı olma bir yana, en üst düzeyde güvence altına alınmış bir haktır. Öte yandan yukarıdaki sözler, ülkemizde aslını-neslini inkar ederek, “Acarlar diye bir halk yoktur, herkes Kartveldir” diye bağıran mankurtvari* söylemlerin beslendikleri, hizmet ettikleri kaynağı da açıkça göstermektedir. Keza Kartça’yı (Kart-ul-i’yi) esas alarak, ülkemizde de konuşulan yerel dillerden/lehçelerden olan Acarca (Acar-ul-i) başta olmak üzere, Lazca, Abhazca gibi farklı birçok dili/lehçeyi inkâr eden, yok saymaya yeltenen, ‘köylü dili’ diye küçümseyen anlayış da bu minvaldedir.   

 * Mankurt= Bazı işlemler sonucu öz benliğini yitirerek kendisini kimliksizleştiren, düşmanının kuklası haline gelmiş bir zavallı insan tipi.