Gamarjoba,

Ben (…). Halen (….) çalışıyorum. Gündemde olan Acara mevzuuyla ilgili yaşadıklarımı sizinle paylaşmak istiyorum.

1995-1998 yılları arasında Batum’daki özel bir lisede öğretmen olarak vazife yaptım. Hıristiyan -Müslüman karışık 150’den fazla öğrencimiz vardı. Öğrencilerle ders dışında geziler, piknikler, etütler de çok vakit geçirdik, her öğrencinin ailesini en az 2-3 defa ziyaret ettik, kısaca Batum halkını yakından tanıma fırsatı buldum diyebilirim.

Öğrencilerimizin yaklaşık % 30’unun anne babası ikisi de Hıristiyan, % 40’ının anne veya babasından birisi Hıristiyan diğeri Müslüman, % 30’unun ikisi de Müslüman’dı. Anne veya babası birisi Hıristiyan olan çocukların HEPSİ Hıristiyanlığı kabul etmişler (Tek istisnaya bile rastlamadım). Müslümanlık Batum’da köylü, cahil insanların dini olarak görülüyor. Bizdeki Temel fıkraları orada “Müslüman Khulo’lular (bir köy ismi)” hakkında anlatılıyor. Müslümanlığın Batum’da albenisi yok. Nüfusun çoğunluğunu teşkil eden (inşallah hala öyledir) Müslümanlar yok sayılıyor. Devlet tüm Hıristiyan bayramlarını tatil ilan ediyor ama Kurban ve Ramazan Bayramlarında 1 gün bile tatil yok. Yani özerk bölge olmasının Batum Müslümanlarına kazandırdığı hiçbir şey yok, sadece “diktatör” Abaşidze’nin cebi doluyor.

Cumhurbaşkanı Aslan Abaşidze’nin dedeleri Müslüman Osmanlı paşaları ama kendisi Hıristiyanlığı seçmiş. Batum’da Müslümanlıktan dönüp kilisede papaz olarak çalışana bile rastladım. Ortodoks kilisesi devlet desteğiyle Müslüman köylerine kilise yapıp, papaz okulu açıyor. Acaralılar müthiş bir kültürel kuşatma altındalar, sahip çıkmazsak kimliklerini 2 nesil sonra kaybedecekler. Türkiye’deki gürcü kökenli Müslümanlar lütfen akrabalarına sahip çıksınlar. Zeki öğrencileri bulup Türkiye’de veya diğer Müslüman ülkelerde okutmamız lazım. Müslümanları kalkındırmak, Acara da fabrika kurup onları işe almak veya Türkiye’de iş bulup sahip çıkmak lazım. Oradaki Müslümanlara sivil toplum örgütleri vasıtasıyla ulaşmamız lazım

Resmi toplantılarda hep tekrar edilen “Tarihi Türk Gürcü dostluğu” hikâyelerine inanmıyorum, umarım “Sırça saraylarında oturup, halkın içine girmeden, çalıştığı memleketin dilini öğrenmeden, tercüme yazılarla siyasi analiz yapan hariciye mensuplarımız" bu masalları Ankara’ya yazmıyorlardır. Sizi temin ederim Batum’da, Müslümanlar dışında kimse Türkleri sevmiyor. Klasiktir “Öyle katliamlar oldu ki, Çoruh nehri (Batum yakınlarında Karadeniz’e dökülür) kaç gün kırmızı kan aktı” edebiyatı hep var Acara’da. Ders kitapları hala Rusların yazdığı gibi Türk düşmanlığı sloganlarıyla dolu.

Türkiye Cumhuriyeti devleti, Milli Güvenlik gerekçesiyle imam hatibi Türkiye’de kapatıyor, ama yine aynı Milli Güvenlik gerekçesiyle oralarda dini eğitim veren bir okul açması lazım. Çünkü Hıristiyanlaşan Acaralı ayni zamanda Türkiye dostluğunu kaybedip, “Trabzon’a kadar tüm topraklar bizimdi, siz işgal ettiniz” demeye başlıyor.

Bir kız öğrencimizin evine gitmiştik, Bu öğrencinin babası Müslüman, annesi Rus Hıristiyan, kız da haç taşıyor boynunda. Orada muhabbetler hep sofra başında olur ve biz içmesek de içki sofraya mutlaka konur. Oturduk neyse, 10 dakika sonra kızın dedesi geldi, çok güzel Türkçe biliyor, bize bir cümle söyledi hala hafızamda: “Hocam ben Müslüman’ım, hayatımda içki masasına oturmadım, ama torunum bana sizden çok bahsetti, bugün sizin hatırınız için oturdum bu masaya” dedi. İçki içmedi tabii ki ve 15 dakika söyleştikten sonra İkindi namazı kılmak için izin isteyip ayrıldı. İşte Batum, böyle bilinçli bir dede bile torununu güçlü Hıristiyanlık akıntısından kurtaramıyor.

Müslüman bir öğrencimiz bile bize gelip “Hocam sizin dedeleriniz bizim dedelerimizi zorla Müslüman yapmış, yoksa biz Hıristiyan’mışız” diyorlardı.

Size tek cümleyle söylemem gerekirse “Batum her geçen gün daha fazla Hıristiyanlaşıyor”.

Eğer “tüm bunlar olurken orada siz ne yaptınız” derseniz, bizim orada tüm bu Hıristiyanlaştırma faaliyetlerine karşı, faal olarak tebliğ yapmamız mümkün değildi, 1990’larda Süleyman Hilmi Tunahan hoca efendinin talebeleri orada bir yurt açtılar, maalesef 1 sene içinde tüm mallarına el konup sınır dışı edildi kursun hocaları. Kafalardaki “Cahil köylü, pis Müslüman” modeline karşı, biz de “Genç, yabancı diller bilen, teknolojiyi kullanan, mesleğinde başarılı bir pedagog, insani seven, ahlaklı bir Müslüman” modeli oluşması için temsil cihetinde çalıştık. İnsan tanımadığının düşmanıdır derler ya, Müslüman Türk insanını tanıtmaya çalıştık. Kafalarındaki, “Zorla Müslümanlaştırma, Türk zulmü” gibi sorulara cevap verdik. Geleceğe donuk köprüler attık ve dua ettik.

Belki bu anlattıklarımı oralara gidip şahsen gördünüz, ama bu aralar gündemde Acaristan varken, oradaki Müslümanların asimilasyonunu gündeme getirme zamanıdır diye düşünüyorum. Bu konuda dışişleri harekete geçirilebilir.

(……)

Not: Kendisine yazılmış olan bu mektubu bizlerle paylaşan ziyaretçimize teşekkür ediyoruz.